Jak rozpoznać, że dziecko ma problemy i gdzie szukać pomocy. Nasze dzieci coraz częściej borykają się z poważnymi kryzysami psychicznymi. Każdego roku co najmniej 300 nastolatków próbuje odebrać sobie życie - alarmują eksperci. Rodzice nie zawsze wiedzą, jak rozpoznać problem, a przede wszystkim jak pomóc dziecku i zapobiec
Jak sobie radzić ze zmęczeniem psychicznym? To stan, który charakteryzuje się brakiem czasu, nadmiarem obowiązków i poczuciem przytłoczenia. Jakie przyczyny i objawy mogą wskazywać na przemęczenie umysłowe? Definicja zmęczenia psychicznego Zmęczenie jest pojęciem używanym nie tylko w znaczeniu potocznym jako stan osłabienia organizmu po dużym wysiłku fizycznym. Zmęczenie fizyczne i psychiczne to dwa odmienne stany wyczerpania. Zmęczenie fizyczne pojawia się na skutek nadmiernej pracy i wysiłku fizycznego. Jego skutkiem jest spadek wydajności czy wręcz niemożność kontynuowania dalszej pracy fizycznej. Wysiłek fizyczny jest zatem bardziej wymierny i prostszy do zdefiniowania od wyczerpania psychicznego. W trakcie aktywności fizycznej w organizmie ludzkim zachodzi wiele procesów i pojawia się obniżenie sprawności poszczególnych narządów. Odczuwanie zmęczenia fizycznego ma różny stopień nasilenia u różnych osób. Większość osób w niektórych etapach życia odczuwa przemęczenie psychiczne. Zwykle jest to taki czas, kiedy trudno znaleźć siłę na proste codzienne aktywności. Często jest efektem zbyt silnego myślenia o problemach. Niekiedy jest także określane jako „nadmierny wysiłek intelektualny”. Pojawia się brak energii do działania, a o stanie umysłu decydują emocje i lęki. Co stanowi przyczyny takiego stanu (zmęczenia)? Do najczęściej pojawiających się należą: problemy w pracy, kryzysy w małżeństwie lub związku, problemy finansowe, nadmiar obowiązków, trudności w rozwiązywaniu problemów dnia codziennego. Zmęczenie psychiczne często nasila się z czasem, a jego stopień zależy od indywidualnych cech danej osoby. Ma także wpływ na osłabienie wydolności fizycznej organizmu. Objawy zmęczenia psychicznego Zmęczenie psychiczne powoduje ciągłe odczuwanie stanu niepokoju, zmęczenia i braku motywacji do działania. Czynności, których wykonanie było do tej pory dość proste, zajmują w takim stanie więcej czasu, a niejednokrotnie trudno jest się nawet do nich zebrać. Objawem zmęczenia psychicznego jest z pewnością trudność w zorganizowaniu się do wykonywania swoich codziennych zadań. Jakie objawy mogą świadczyć o przemęczeniu psychicznym? Oto kilka z nich: trudności w sferze koncentracji, nawet przy wykonywaniu pojedynczego zadania. Taka osoba odczuwa utrudnienia w pracy i w nauce. Czynności wymagające skupienia niejednokrotnie urastają do rangi niewykonalnych, problemy w sferze snu, a przede wszystkim kłopoty z zasypianiem, które czasami trwają do kilku godzin, trudności w podejmowaniu decyzji i brak zdecydowania, zbyt emocjonalne podejście do codziennych problemów, charakteryzujące się częstym zirytowaniem, gniewem, a nawet atakami agresji, problemy z zapamiętywaniem i przyswajaniem informacji, także u osób, które wcześniej takich problemów w ogóle nie odczuwały, niechęć do pracy, która przejawia się jako brak motywacji do wykonywania obowiązków. Objawem zmęczenia psychicznego nie jest w tym przypadku lenistwo, a pewnego rodzaju blokada psychiczna, która wręcz nie pozwala na skupieniu się na pracy. Te zahamowania mają często charakter ciągły i długotrwały. Objawy natury fizycznej, takie jak brak apetytu, bóle lub zawroty głowy, nudności lub uczucie duszności nie są typowymi objawami zmęczenia psychicznego. Wskazują bardziej na zmęczenie fizyczne organizmu. Jednak mogą występować dodatkowo i współtowarzyszyć głównym oznakom przemęczenia psychicznego. Specjaliści (psychologowie i psychiatrzy) często wykonują test na zmęczenie psychiczne. To zestaw pytań, opracowanych w oparciu o wiedzę i naukę z tego zakresu, którego zadaniem jest ułatwienie postawienia właściwej diagnozy w celu potwierdzenia wyczerpania psychicznego. Praca i wykonywanie obowiązków zawodowych powodują często zmęczenie. W przypadku pracy fizycznej jest to naturalny element i nie wywołuje zdziwienia czy niepokoju. Inną kategorią jest zmęczenie psychiczne pracą, nazywane także zmęczeniem zawodowym. Przyczyn takiego stanu jest wiele. Nadmierne skupienie na pracy, poczucie obowiązku i dużej odpowiedzialności za wykonywane zadania, konieczność trzymania przysłowiowej „ręki na pulsie” przez cały dzień pracy (a także poza nią), brak odpoczynku powodują, iż taki pracownik zaczyna odczuwać ogromne przemęczenie pracą. Jest to także pierwszy krok do pracoholizmu, który wywołuje wyrzuty sumienia za brak pracy czy chwilę lenistwa. Czy można uzyskać zwolnienie lekarskie z powodu przemęczenia? Lekarz decyduje, czy dolegliwości i stan zdrowia danej osoby kwalifikują się do czasowego zwolnienia z pracy. Zwolnienie L4 na przemęczenie zawodowe nie istnieje, gdyż w aktualnym stanie prawnym wypalenie zawodowe nie jest jednostką chorobową. Taki stan uznawany jest za zespół objawów, które mają wpływ na zdrowie osób, nie radzących sobie w sposób prawidłowy ze stresem w pracy. Lekarz orzeka o czasowej niezdolności do pracy, gdy objawy występujące u konkretnej osoby wskazują na daną jednostkę chorobową (oznaczoną odpowiednim numerem statystycznym). WHO, czyli Światowa Organizacja Zdrowia uznała jednak, iż wypalenie zawodowe jest „prawowitą diagnozą medyczną”. W dokumencie, nazwanym „ICD-11” czyli w nowej wersji Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych pojawia się już opis objawów, które świadczą o wypaleniu zawodowym i jednocześnie zespół wskazówek, jak zdiagnozować taką jednostkę chorobową. Jest to bardzo ważny zapis, który daje możliwości od 2022 roku oficjalnego wystawiania zwolnień lekarskich z powodu wypalenia zawodowego, jakim jest także zmęczenie psychiczne pracą. Jak pokonać zmęczenie psychiczne? Zmęczenie psychiczne jest stanem, który niekorzystnie wpływa na jakość życia. Nie tylko wywołuje negatywne odczucia, ale także może doprowadzić do poważniejszych schorzeń lub zaburzeń. Sposoby na zmęczenie psychiczne to bardzo często proste metody dnia codziennego. Co robić, aby pomóc organizmowi i umysłowi w odpoczynku i regeneracji? Oto kilka porad: stworzenie odpowiednich warunków do snu, w ciszy i spokoju, jednocześnie dbając o stopniowe wydłużanie czasu snu (do 7 godzin), stosowanie w ciągu dnia 15 minutowych drzemek, tak zwanych „drzemek energetycznych”, które odświeżają umysł, wprowadzenie aktywności fizycznej, która nie tylko dba o ciało, ale także o mózg. Nie ma potrzeby wyczynowego uprawiania sportu, wystarczy drobna aktywność, jak jazda na rowerze, spacery, pływanie czy lekkie ćwiczenia. W tym przypadku warto wybrać ten rodzaj sportu, który sprawia przyjemność, zdrowe odżywianie, które dostarcza organizmowi odpowiednią dawkę energii i substancji odżywczych, ograniczanie liczby bodźców sensorycznych, dostarczanych przez otaczający świat, ustalanie priorytetów w działaniach na konkretny dzień i zajmowanie się tym, co jest naprawdę ważne. Warto wyrobić w sobie świadomość, iż nie wszystkie zadania należy wykonać natychmiast, systematyczny (w miarę możliwości) odpoczynek. W sytuacjach zmęczenia psychicznego pracą warto skorzystać z urlopu zdrowotnego pracownika. Ten przywilej ustawodawca przyznał określonym grupom pracowniczym i wynika on z określonych przepisów prawa, dotyczących między innymi nauczycieli (szkolnych i akademickich), sędziów, prokuratorów czy pracowników inspekcji pracy. Ważnym i trudnym problemem jest zmęczenie psychiczne w związku. Po wielu latach partnerzy mogą odczuwać znużenie i zmęczenie. Warto wtedy pracować nad związkiem, wykazać zaangażowanie i świadomy wysiłek w odbudowę relacji. Bardziej skomplikowanie wygląda sytuacja w związku toksycznym. Taka relacja nie opiera się na wzajemnym partnerstwie, a tylko na nierównym traktowaniu. Jedno z partnerów musi się bardziej starać, godzić się na więcej upokorzeń, wpędzając się w poczucie uzależnienia i utratę własnej wartości. Doprowadza to do kłopotów ze zdrowiem i ogromnego zmęczenia psychicznego. Jedynym rozwiązaniem jest przerwanie takiego związku i uwolnienie się od toksycznej osoby. Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie!
Na razie wygląda na to, że z tą współpracą jest krucho. Polskie badania HBSC (ang. Health Behaviour in School-aged Children) z lat przedpandemicznych (2017/2018) pokazały, że w szkołach niemal 1/3 (ponad 27 proc.) nastolatków była uczestnikami przemocy wobec kolegów czy koleżanek, a niemal co czwarty nastolatek/nastolatka (23,5
Umysł człowieka podatny jest na choroby tak samo, jak wszystkie części ciała. Choroby psychiczne to poważny problem dotyczący ludzi na całym świecie. Szacuje się, że w Polsce zmaga się z nimi kilka milionów osób, jednak dokładne dane są trudne do wyliczenia. Problemy ze zdrowiem psychicznym mogą być różnorodne. Co powinno zwrócić naszą uwagę? spis treści 1. Czym są choroby psychiczne? Dlaczego zdrowie psychiczne jest ważne? 2. Przyczyny chorób psychicznych 3. Objawy chorób psychicznych 4. Rodzaje chorób psychicznych Nerwice Psychozy 5. Jak rozpoznać chorobę psychiczną? 6. Choroby psychiczne a codzienne funkcjonowanie 7. Leczenie chorób psychicznych rozwiń 1. Czym są choroby psychiczne? Choroby psychiczne to zaburzenia w obrębie mózgu, które prowadzą do często nieodwracalnych albo trudnych do wyleczenia zmian. Osoby chore psychicznie często nie zdają sobie sprawy z tego, co się z nimi dzieje, uważają, że inni chcą ich na siłę zamknąć w ośrodku neuropsychiatrycznym i że cały świat jest przeciwko nim. Choroba może rozwijać się latami nie dając żadnych objawów. Niektóre choroby i zaburzenia psychiczne mają łagodny charakter, a do ich wyleczenia wystarczy psychoterapia i popularne leki przeciwlękowe i uspokajające. Zobacz film: "Jak przekonać osobę z depresją do wizyty u psychiatry?" Niektóre zaburzenia jednak są na tyle silne i wpływają na umysł, że chory może być niebezpieczny dla środowiska, w którym się znajduje. Dlatego nie warto lekceważyć pierwszych objawów i zgłosić się do psychologa. Dlaczego zdrowie psychiczne jest ważne? Według danych WHO (Światowej Organizacji Zdrowia) w roku 2012 około 804 000 osób popełniło samobójstwo, a odsetek śmierci samobójczych wzrósł o 9% w latach 2000-2012 i przewiduje się dalszy jego wzrost. Średnio, jest to aż 11,4 na 100 000 ludzi. Liczba ta jest ogromna, a należy pamiętać, że na każdą śmierć przypada kilka prób samobójczych. Według WHO znaczna część samobójstw jest skutkiem depresji lub zaburzeń lękowych, których liczba także stale wzrasta w przeciągu ostatnich lat. Wzrasta także używanie substancji psychoaktywnych. Aż 5,9% wszystkich śmierci w 2012r., miało związek z konsumpcją alkoholu. Ponadto badacze oceniają, że aż 27 milionów ludzi w roku 2013 cierpiało na zaburzenia psychiczne związane z nadużywaniem substancji psychoaktywnych, z czego prawie połowa to nadużywanie narkotyków. W świetle powyższych danych oczywistym jest, jak ważne jest zdrowie psychiczne. Niestety czasem nadal możemy się spotkać z informacjami, że zaburzenia psychiczne to jakiś wymysł i nie należy się nimi zajmować, bo jest to strata czasu. Takie podejście grozi bagatelizowaniem narastającego problemu, który ma daleko idące skutki, nie tylko dla zdrowia poszczególnych jednostek, ale co za tym idzie, dla całego społeczeństwa. 2. Przyczyny chorób psychicznych Większość chorób psychicznych to najczęściej skutek życiowych sytuacji i przeżyć oraz tego, jak dajemy sobie z nimi radę. Zwolnienie z pracy, śmierć, traumatyczne doświadczenie skutkują stresem), co może powodować zaburzenia. To kwestia bardzo indywidualna, często problemy psychiczne są dziedziczone, innym razem pojawiają się na skutek bieżących wydarzeń. Po pierwsze zwraca się uwagę na nietypowy przebieg rozwoju osoby np. narażenie na obecność traumatycznych wydarzeń w dzieciństwie. Poza tym, w przypadku niektórych zaburzeń udowodniono, że są w pewnym stopniu dziedziczne np. schizofrenia czy zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia depresji u osób, u których wystąpiła w rodzinie. Jednak w psychologii obecne są także koncepcje powstawania zaburzeń, które wywodzą się z konkretnych teorii/ nurtów psychologicznych. Jako główne nurty wyróżnia się nurt psychodynamiczny, poznawczo-behawioralny i humanistyczno-egzystencjalny. W każdym z nich upatruje się innej genezy zaburzeń psychicznych. Z badań EZOP (Epidemiologia Zaburzeń Psychiatrycznych i Dostępność Psychiatrycznej Opieki Zdrowotnej) wynika, że 23 proc. osób cierpi na co najmniej jedno zaburzenie psychiczne, a co czwarta odczuwa ich znacznie więcej. Według specjalistów, wpływ na słabą kondycję zdrowia psychicznego ma wiele czynników. Polacy skarżą się na zbyt szybkie tempo życia, złe warunki ekonomiczne i niestabilną pracę. Środowisko obciąża, a nasza psychika nie staje się mocniejsza. Nie potrafimy radzić sobie ze stresem ani chronić się przed nim. Jest to powodem wielu zaburzeń - tłumaczy dr Artur Kochański. Według badań CBOS 70 proc. respondentów uważa, że warunki życia w Polsce są szkodliwe dla zdrowia psychicznego, w tym 23 proc. nie ma co do tego żadnych wątpliwości. 65 proc. badanych za czynnik zagrażający zdrowiu psychicznemu uznało bezrobocie, na drugiej pozycji jest nadużywanie alkoholu. 46 proc. uważa, że czynnikiem powodującym zaburzenia są kłopoty rodzinne, a 30 proc. wskazuje na biedę. W badaniu Polacy wymieniają także złe stosunki międzyludzkie i niepewność jutra. - Bezrobocie, a z drugiej strony nadmiar pracy czy dezintegracja rodziny - to przyczyny depresji, zaburzeń - dodaje dr Kochański. W przypadku terapii poznawczo-behawioralnej uznaje się, że u podstawy zachowań człowieka leżą jego przekonania (nabywane poprzez uczenie się), które warunkują to, jak interpretuje on świat. Zatem główną przyczyną powstawania zaburzeń psychicznych uważa się zniekształcenia w zakresie przekonań i przetwarzania informacji lub deficyty w umiejętnościach poznawczych. W myśl tej szkoły, radzenie sobie ze stresującym wydarzeniem poprzez odwołanie do racjonalnego systemu przekonań prowadzi do adekwatnych emocji i determinacji do zapobieżenia podobnym wydarzeniom w przyszłości. 3. Objawy chorób psychicznych Objawy chorób psychicznych przyjmują różne formy. Wszystkie wpływają na tok myślenia, emocje lub zachowanie, a przy tym ograniczają umiejętność radzenia sobie w codziennych sytuacjach. Istnieją pewne symptomy, na które trzeba zwrócić uwagę, bo mogą świadczyć o zaburzeniach psychicznych i poważnej chorobie. To impulsywność, agresja, utrata wiary w siebie, długotrwały smutek, nadpobudliwość, spadek samopoczucia, rozdrażnienie. Objawy chorób psychicznych różnią się w zależności od rodzaju. Czasem w ich przebiegu pojawia się wycofanie, apatia i niechęć do kontaktów społecznych, innym razem nadmierny ekstrawertyzm, a czasem także nieracjonalne zachowania, snucie teorii spiskowych czy lęk o własne zdrowie i życie. W poważnych stanach chorobowych dochodzą do tego omamy słuchowe i wzrokowe, majaczenie i utrudniony kontakt z otoczeniem. Problemy psychiczne możemy podejrzewać wtedy, gdy sposób zachowania zaczyna się diametralnie różnić od tego, co jest normalne dla danej osoby bądź kiedy znacznie wykracza poza to, co jest powszechnie akceptowane. Chorobę psychiczną można podejrzewać, kiedy wymienione wcześniej uczucia stają się wyjątkowo skrajne albo gdy trwają tak długo, że utrudniają codzienne życie. 4. Rodzaje chorób psychicznych Choć jest ich naprawdę dużo, można wyróżnić kilka podstawowych rodzajów zaburzeń psychicznych. Są to: organiczne zaburzenia psychiczne zaburzenia nastroju zaburzenia osobowości zaburzenia nerwicowe zespoły behawioralne zaburzenia schizoaktywne i psychozy Potrzebujesz wizyty, badania lub e-recepty? Wejdź na gdzie umówisz się do lekarza od ręki. Nerwice W nerwicach (zaburzeniach lękowych) dochodzi do dominacji lęku. Mogą być to napady paniki, lęk przed wyjściem z domu czy podróżą, różne typy fobii. Zwykle mają tutaj miejsce obsesje – czyli natrętne myśli – oraz kompulsje (przymusowe czynności). Co ważne, cierpiący na tę chorobę psychiczną jest świadomy swojego stanu i jego negatywnych skutków. Chory może nawet próbować się im przeciwstawić. Nerwica to bardzo popularne zaburzenie, na które cierpi mnóstwo osób. Większość jest w stanie poradzić sobie z objawami przy pomocy psychoterapii, rozmów z psychologiem i stosowania technik relaksacyjnych. Jeśli to możliwe, osoby cierpiące na nerwice starają się unikać sytuacji stresowych i nasilających lęk. Czasem objawy są tak silne, że trzeba wdrożyć farmakoterapię. Nerwice mogą objawiać się nerwowością, kołataniem serca, dusznościami, drżeniem rąk, płaczliwością i apatią. Rekomendowane przez naszych ekspertów Psychozy Inaczej niż w nerwicach jest w przypadku psychozy - chory nie zdaje sobie sprawy ze swojego stanu; jest poza światem rzeczywistym i w okresie nasilenia objawów nie potrafi normalnie funkcjonować. Choroba psychiczna jest oczywista dla osób w otoczeniu pacjenta, jednak sam nią dotknięty nie zdaje sobie sprawy ze swojego zachowania. Objawy psychotyczne mogą być wywołane przez ciężki stres, zażywanie narkotyków, chorobę organiczną, nadużywanie alkoholu. Lekarze nie są pewni, co dokładnie powoduje psychozę. To prawdopodobnie skutek kilku oddziaływań, w tym genów, traumatycznych doświadczeń, tłumionych uczuć, sytuacji rodzinnej i chemicznych zmian w mózgu. W chorobach psychicznych objawy psychotyczne sprawiają, że człowiek nie odróżnia fikcji od rzeczywistości. Charakter psychozy mają zaburzenia maniakalno-depresyjne (choroba afektywna dwubiegunowa) i różne formy schizofrenii. W chorobie afektywnej dwubiegunowej mają miejsce epizody manii (gdy chory jest bardzo aktywny, pobudzony, też kreatywny, z zawyżoną samooceną) oraz epizody depresji (gdy następuje spadek nastroju, niska samoocena, brak pewności siebie, smutek, utrata zainteresowań, przygnębienie, zmniejszona energia). Na szczególną uwagę zasługuje choroba psychiczna, jaką jest schizofrenia – szacuje się, że choruje na nią co setna osoba na świecie. Zwykle rozpoznaje się ją u młodych ludzi między 15. a 30. rokiem życia. To najczęstsza choroba psychotyczna, w której pacjent nie odróżnia rzeczywistości od urojenia. Przebieg schizofrenii u każdego jest inny, zwykle jednak występują dramatyczne zaburzenia myśli oraz uczuć objawiające się zachowaniem, które otoczenie uznaje za dziwne. Niektórzy pacjenci ze schizofrenią słyszą głosy. Inni doświadczają omamów (wzrokowych, czuciowych, węchowych). Schizofrenik może czuć się zagrożony albo prześladowany. Występuje gonitwa myśli, apatia, lęk. Choroba psychiczna może wystąpić nagle albo rozwijać się stopniowo. O chorobach psychicznych mogą również świadczyć zmiany zachowania: nowe zwyczaje dotyczące rytmu spania, zmienny apetyt, trudności w kontaktach z ludźmi, samouszkodzenia. Do chorób psychicznych zalicza się także: zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia), otępienie, depresję. 5. Jak rozpoznać chorobę psychiczną? Rozpoznanie choroby psychicznej nie jest łatwe. Osoby z tego typu schorzeniami często przez wiele lat nie podejmują leczenia. Tymczasem zaburzenia upośledzają jedną albo więcej funkcji umysłowych, powodując cierpienie pacjenta i nierzadko osób w jego otoczeniu. Najlepszą formą zdiagnozowania chorób psychicznych jest udanie się do psychologa, a później do psychiatry. Pamiętajmy, że tylko psychiatra może wypisać nam receptę i skierować nas na leczenie w zamkniętym ośrodku. Prawidłowa diagnoza jest bardzo ważną, ponieważ może nawet uratować życie - chorego i ludzi dookoła niego. 6. Choroby psychiczne a codzienne funkcjonowanie Według prof. Rybakowskiego zaburzenia psychiczne są największym zagrożeniem dla zdrowia naszego społeczeństwa. Stanowią główną przyczynę niepełnosprawności. Cierpią na nie nie tylko dorośli, ale młodzież i dzieci, a choroba może trwać do końca życie. Osoby cierpiące na zaburzenia psychiczne mają trudności ze znalezieniem i utrzymaniem pracy. Zdaniem profesora Rybakowskiego do 2030 r. koszty związane z zaburzeniami psychicznymi zwiększą się 2,5-krotnie. Chodzi o pieniądze, które trzeba przeznaczyć na leczenie oraz zwolnienia lekarskie. Osoby cierpiące na zaburzenia wycofują się z życia, bo wstydzą się swojej choroby. Dr Kochański uważa, że lekarze rodzinni i interniści, gdy zauważą, że dolegliwości, które zgłasza pacjent są natury psychicznej, a nie somatycznej, mają opory, by wysłać pacjenta do psychiatry z obawy przed jego reakcją. 7. Leczenie chorób psychicznych Objawy psychozy powinny być rozpoznane jak najwcześniej i od razu leczone. Pomoc choremu może być jednak trudna, ponieważ osoby z objawami psychotycznymi często nie przyjmują do wiadomości, że coś jest nie w porządku. Leczeniem chorób psychicznych zajmuje się psychiatra często przy wsparciu psychologa. Pacjentowi podaje się leki, poddaje się go także psychoterapii. Ważne jest też uczestnictwo w grupach wsparcia. W leczeniu problemów emocjonalnych może pomóc również aromaterapia, masaż, akupunktura. Niezwykle ważne w chorobach psychicznych jest wsparcie bliskich osób. Jeśli chory stanowi zagrożenie dla siebie lub otoczenia, może być przyjęty do szpitala wbrew jego woli (w Polsce reguluje to „Ustawa o zdrowiu psychicznym”). Wejdź na gdzie umówisz się do lekarza od ręki. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy
Psychiczne i emocjonalne oznaki depresji: smutek, obniżenie nastroju, problemy z koncentracją, zaburzenia pamięci, tzw. gonitwa myśli, obsesyjne myślenie (tzw. maniakalne wzorce myślowe), problemy ze snem ( bezsenność lub krótki, przerywany sen), myśli i próby samobójcze. Zdarza się, że u chorych na depresję występuje tendencja
Choroby psychiczne mogą dotknąć każdego z nas. Coraz więcej osób zgłasza się do lekarza, bo są zaniepokojeni swoim zdrowiem psychicznym. Pacjenci ci mogą cierpieć na depresję lub nerwicę. W przeciwieństwie do osób np. ze schizofrenią - są świadomi swoich problemów i odróżniają rzeczywistość od fikcji. Zobacz, jakie wyróżniamy choroby psychiczne i jak je leczyć. Choroby psychiczne, inaczej zaburzenia psychiczne są coraz bardziej powszechne. Umysł człowieka jest tak samo podatny na choroby jak ludzkie ciało. Żyjemy coraz szybciej, mamy coraz więcej problemów - nic dziwnego, że znajdują one ujście w naszej psychice. Choroby psychiczne powodują ogromny dyskomfort i cierpienie, utrudniają funkcjonowanie w społeczeństwie. Zobacz także: Leczenie depresji wymaga czasu. Jak pomóc osobie z depresją?Choroby psychiczne - rodzajeWedług tradycyjnego podziału zaburzenia psychiczne można podzielić na: zaburzenia psychotyczne (psychozy) - powodują stany chorobowe, w których występują urojenia, omamy, zaburzenia świadomości, duże zaburzenia emocji i nastroju oraz zaburzenia myślenia; zaburzenia niepsychotyczne - nerwice, reakcje adaptacyjne, zaburzenia psychosomatyczne, niepełnosprawność intelektualna, zespoły organiczne, zaburzenia osobowości, uzależnienia od alkoholu i innych substancji psychoaktywnych, niektóre dewiacje seksualne. Podział zaburzeń psychicznych według klasyfikacji ICD-10: zaburzenia psychiczne organiczne, włącznie z zespołami objawowymi, np. zespół czołowy (F00-F09); zaburzenia psychiczne i zachowania spowodowane używaniem środków (substancji) psychoaktywnych - alkoholizm (F10-F19); schizofrenia, zaburzenia typu schizofrenii (schizotypowe) i urojeniowe (F20-F29); zaburzenia nastroju (afektywne) - depresja, choroba dwubiegunowa, zaburzenia depresyjne nawracające (F30-F39); zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną - nerwica lękowa, nerwica natręctw, zespół lęku napadowego (atak paniki), agorafobia, fobia społeczna (F40-F48); zespoły behawioralne związane z zaburzeniami fizjologicznymi i czynnikami fizycznymi - bulimia, anoreksja, lęki nocne, wytrysk przedwczesny (F50-F59); zaburzenia osobowości i zachowania dorosłych - osobowość borderline, zaburzenia preferencji seksualnych (F60-F69) upośledzenia umysłowe - niepełnosprawność intelektualna (F70-F79); zaburzenia rozwoju psychicznego - autyzm dziecięcy, zespół Aspergera (F80-F89); zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie i w wieku młodzieńczym - ADHD (F90-F98); zaburzenia psychiczne bliżej nieokreślone (F99). Zobacz także: Stale odczuwasz lęk? Sprawdź, czy nie dopadły cię objawy nerwicyChoroby psychiczne - objawyRozpoznanie choroby psychicznej nie jest łatwe. Często granica między zachowaniem wynikającym z ukształowania charakteru czy chorobą psychiczną jest bardzo cienka. W przypadku schizofrenii czy psychoz głównymi objawami choroby psychicznej są omamy czy urojenia. Zaburzenia nerwicowe mogą objawiać się lękiem i objawami somatycznymi, z kolei zaburzenia nastroju smutkiem i spowolnieniem ruchowym. Jeśli czyjeś zachowanie nagle się zmienia lub odbiega od tego, co jest społecznie akceptowane, można zacząć podejrzewać zaburzenie chorób psychicznych można podzielić na trzy podstawowe typy: objawy nerwic - manifestują się lękiem, który może występować w postaci napadów paniki, strachu przed wyjściem z domu, lękiem przed innymi ludźmi lub w postaci różnych fobii. W przeciwieństwie do zaburzeń psychotycznych osoba z nerwicą jest w pełni świadoma swoich problemów i walczy z nimi. objawy psychoz - urojenia, omamy. Najczęściej powodowane są przez silny stres, nadużywanie alkoholu i zażywanie narkotyków. Psychozy mogą być również skutkiem chorób organicznych. Osoba cierpiąca na psychozę nie zdaje sobie sprawy ze swoich problemów, bo nie odróżnia rzeczywistości od fikcji, np. choroba afektywna dwubiegunowa i schizofrenia. objawy upośledzenia - osoba upośledzona odczuwa trudności na każdym polu codziennego życia - w komunikacji z innymi, dbaniu o swoje potrzeby, zdrowie, higienę, prowadzeniu domu i rozumieniu otoczenia. IQ osoby upośledzonej psychicznie to zwykle około 70, a jej rozwój odpowiada mentalności dziecka. Nie zdaje sobie ona sprawy ze swojej nieporadności. Do innych objawów chorób psychicznych należą: brak poczucia sensu w życiu, niska samoocena, derealizacja, depersonalizacja, autoagresja, nagłe zmiany zachowania, nieuzasadnione stany euforii, brak apetytu lub wzmożone łaknienie, problemy ze snem, zmiana trybu funcjonowania w ciągu doby, gonitwy myśli, lęk, znaczne obniżenie nastroju, smutek, poczucie beznadziei, "czarne myśli", apatia, problemy w kontaktach z ludźmi, problemy z jedzeniem w przypadku bulimii lub anoreksji. Zobacz także: DDD, czyli w pułapce dzieciństwa. Kim są dorosłe dzieci z rodzin dysfunkcyjnych?Choroby psychiczne - przyczynyChoroby psychiczne mogą wystąpić z rozmaitych powodów. Zwraca się szczególnie uwagę na genetyczne, psychologiczne, biologiczne lub środowiskowe podłoże problemów toku terapii często okazuje się, że osoba zmagająca się z chorobą psychiczną miała trudne dzieciństwo. Mogła wychowywać się w rodzinie patologicznej, gdzie panował chłód emocjonalny i brakowało powodem choroby psychicznej jest trudna sytuacja chorego wywołana takimi zdarzeniami, jak: śmierć bliskiego, rozwód, wypadek czy zwolnienie z psychiczne - leczenieLeczenie chorób psychicznych jest często długotrwałe i zależy od rodzaju choroby. Leczenie depresji i nerwicy wyglądają podobnie. W tym przypadku najskuteczniejsza jest psychoterapia. Jeśli pacjent cierpi na uciążliwe i przykre objawy, można wdrożyć leki przeciwdepresyjne lub przypadku psychoz leczenie należy rozpocząć szybko. Osoba zmagająca się z urojeniami i omamami nie przyjmuje do wiadomości, że jest chora, dlatego leczenie schizofrenii i psychoz może być trudne. Podstawą leczenia są leki. Pacjenta poddaje się też psychoterapii. W chorobach psychicznych niezwykle ważne jest też wsparcie bliskich także:Schizofrenia paranoidalna to najczęstsza odmiana schizofrenii. Jakie są rokowania?ezembedezembed
Syn Marii zaczął mieć problemy psychiczne na studiach. Ale nie tylko on - dwóch jego dobrych przyjaciół również zmagało się z depresją, lękami, schizofrenią. Zaburzenia psychiczne coraz częściej dotykają młodych ludzi; Maria mówi otwarcie, że życie z człowiekiem cierpiącym na zaburzenia psychiczne jest bardzo trudne.
Osoba upośledzona w stopniu znacznym ma poważne problemy z motoryką, mówieniem, spostrzeganiem, zapamiętywaniem, wykonywaniem nawet prostych poleceń. Trudno jej się skoncentrować – potrafi skupiać się tylko na przedmiotach służących zaspokajaniu potrzeb i wyróżniających się np. wyraźnym kolorem.
Dziś w Światowym Dni Zdrowia Psychicznego Pandemia COVID-19 miała bezprecedensowy wpływ na zdrowie psychiczne młodych ludzi. W nowym raporcie UE, wydanym przed Światowym Dniem Zdrowia Psychicznego, przeanalizowano reakcje i inicjatywy podjęte przez europejskie kraje, by przeciwdziałać skutkom pandemii i jej negatywnego wpływu na zdrowie psychiczne i emocjonalne młodych ludzi
H0bXb. 9eesfm2dwv.pages.dev/3489eesfm2dwv.pages.dev/479eesfm2dwv.pages.dev/3499eesfm2dwv.pages.dev/1429eesfm2dwv.pages.dev/2809eesfm2dwv.pages.dev/3039eesfm2dwv.pages.dev/3549eesfm2dwv.pages.dev/2759eesfm2dwv.pages.dev/352
test na problemy psychiczne