Możemy zastanowić się, jak dbamy o naszą relację z Bogiem, jak często modlimy się, czy kierujemy się Jego przykazaniami, czy dążymy do duchowego wzrostu. Może to pomóc zidentyfikować obszary naszego życia, które wymagają większej uwagi i zaangażowania oraz motywować nas do podejmowania konkretnych działań mających na celu
Powiedz mi, kim jest Duch Święty, bo nie potrafię sobie Go wyobrazić? Przecież nie modlimy się do gołębia! Tym pytaniem i stwierdzeniem zaskoczyła mnie w zeszłym roku moja osiemdziesięcioletnia znajoma w dzień Zesłania Ducha Świętego. Jest jedną z trzech osób boskich. Jest Bogiem. Współistnieje z Bogiem Ojcem i Synem – Panem Jezusem, naszym Zbawcą i Odkupicielem – odpowiedziałam – odpamiętując to czego nauczyłam się w czasie formacji przed bierzmowaniem. To pytanie jednak pracuje we mnie do dziś. „Bez Ducha Świętego Bóg jest daleko, Chrystus pozostaje w przeszłości, Ewangelia pozostaje martwą literą, Kościół jest tylko organizacją, władza – dominacją, misja – propagandą, liturgia – niczym więcej, jak tylko wspomnieniem, życie chrześcijańskie – moralnością niewolnika. Ale w Duchu Świętym: kosmos jest zmartwychwstały i wzdycha w bólach rodzenia Królestwa, Zmartwychwstały Chrystus jest tutaj, Ewangelia jest mocą życia, Kościół ukazuje życie Trójcy, władza jest posługą wyzwalania, misja jest Pięćdziesiątnicą, liturgia – pamiątką i zapowiedzią, ludzkie działanie jest przebóstwione” – mówił prawosławny patriarcha Ignatios IV Hazim z Laodycei podczas kongresu ekumenicznego w Nicei w 1968 słowa często są przytaczane w kontekście rozważań o Duchu Świętym, czy jednak wyjaśniają nam JEGO istotę, ułatwiają zrozumienie? „Na początku BÓG stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a DUCH BOŻY unosił się nad wodami.” (Rdz 1,1-2) Nie, nie jest gołębiem. Unosił się nad powierzchnią wód zalewających całą ziemię zjednoczony z BOGIEM w akcie stworzenia świata i ludzkości. „DUCH daje życie: ciało na nic się nie przyda (J 6,63) – mówi Pan Jezus do swoich uczniów. Dalej, w zakończeniu modlitwy Arcykapłańskiej, Pan Jezus prosi: „Ojcze, chcę, aby także ci, których mi dałeś, byli ze mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą MI dałeś, bo umiłowałeś MNIE przed założeniem świata. Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich.” (J 17, 24-26). W ten sposób Pan Jezus uświadomił uczniom, że jest Bogiem obecnym w Bogu Ojcu przed założeniem świata, posłanym przez Ojca w ludzkiej naturze, by objawić światu imię Boga. „Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie.” (J A przez ten fakt, również zjednoczony z Bożym Duchem. Duch Święty jest z Panem Jezusem od chwili Jego wcielenia. Archanioł Gabriel mówi Maryi, jak stanie się Matką Syna Bożego, używając słów: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię”(Łk 1,35). Również Józefa, Anioł uspokaja słowami: „nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło” (Mt 1,20). Najsłynniejsze przedstawienie Ducha Świętego. Gołębica na witrażu w Bazylice Świętego Piotra w Watykanie, dzieło Gina Lorenzo Berniniego wykonane w 1666 roku. W widomy sposób działa zstępując na Pana Jezusa podczas chrztu w Jordanie. Trzej ewangeliści Mateusz, Marek i Jan opisują to wydarzenie używając metafory lotu gołębicy. „Wtedy otworzyło się Mu niebo i zobaczył Ducha Bożego, który zstępował na Niego jakby gołębica” (Mt 3, 16), „Ujrzał niebo otwarte i Ducha, który zstępował na Niego jakby gołębica” (Mk 1, 10), „Ujrzałem Ducha, który zstępował z nieba jakby gołębica i pozostał na Nim” ( 32). Tak więc ewangeliczne opisy chrztu Pana Jezusa stały się źródłem przedstawiania Ducha Świętego jako gołębicy. Święty Jan zapisał słowa Pana Jezusa, które wypowiedział przed męką: „Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze — Ducha Prawdy (…); nie zostawię was sierotami” (J 14, 16). A w innym miejscu: „Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy” (J 16, 12-13). Łukasz natomiast odnotowuje ostatnie pouczenie Pana Jezusa przed wniebowstąpieniem: „Oto ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni mocą z wysoka” (Łk 24, 49), które było zapowiedzią wylania na nich Ducha Świętego w dzień Pięćdziesiątnicy. Odtąd Bóg, w części swej boskiej natury, w niewidzialnej postaci Ducha Świętego działa w Kościele. Paraklet. Ten, który wezwany, działa z mocą jako nasz obrońca, doradca, adwokat, wspomożyciel, opiekun, asystent, czyli my, wzywa Ducha Świętego zwłaszcza w szczególnych, ważnych momentach słowami Sekwencji do Ducha Świętego: Sekwencja do Ducha Świętego Czy ja umiem opisać, opowiedzieć Ducha Świętego? Nie, z pewnością nie. Dlatego posłuchajcie, co w wigilię zesłania Duch Świętego, w czasie czuwania mówił arcybiskup Grzegorz Ryś, metropolita łódzki. Arcybiskup Grzegorz Ryś. Kazanie podczas wigilii Święta Zesłania Ducha Świętego. Pomocą służy również Katechizm Kościoła Katolickiego. W rozdziale trzecim znajdziemy objaśnienie wyznania Wierzę w Ducha Świętego z Credo (kliknij): Tekst i wybór zdjęć: Stanisława. Zdjecia: pixabay, internet
Modlitwa do Ducha Świętego, którą możemy się posłużyć podczas codziennej modlitwy: Panie Jezu, Prosimy Cię, abyś udzielił nam wszystkich potrzebnych darów Ducha Świętego, abyśmy mogli być światłością dla innych. Z pokorą i ufnością błagamy Cię, abyś prowadził nas prostą drogą do życia wiecznego. Amen. Serdecznie
Pytanie Odpowiedź Najbardziej podstawową definicją modlitwy jest "rozmowa z Bogiem." Modlitwa nie jest medytacją czy pasywną refleksją; to jest bezpośrednie zwracanie się do Boga. To jest komunikowanie się ludzkiej duszy z Panem, który stworzył duszę. Modlitwa dla wierzącego w Jezusa Chrystusa jest podstawowym sposobem komunikowania emocji i pragnień z Bogiem i pielęgnowania relacji z Bogiem. Modlitwa może być słyszalna lub cicha, osobista lub publiczna, formalna lub nieformalna. Wszystkie modlitwy muszą wypływać z wiary (Jakuba w imieniu Pana Jezusa (Ew. Jana i w Duchu Świętym (Rzymian Modlitwa chrześcijańska jest skierowana do trójjedynego Boga Biblii. Modlimy się do Ojca, poprzez Syna, mocą Ducha Świętego. Niegodziwi nie mają pragnienia modlitwy (Psalm ale dzieci Boże mają naturalne pragnienie modlitwy (Ew. Łukasza Modlitwa jest opisana w Biblii jako szukanie Bożej przychylności (2 Ks. Mojżeszowa wylewania własnej duszy do Pana (1 Ks. Samuela wołanie do nieba (2 Ks. Kronik przybliżanie się do Boga (Psalm oraz klękaniem przed Bogiem (Efezjan Paweł napisał "Nie troszczcie się o nic, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach z dziękczynieniem powierzcie prośby wasze Bogu. A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc waszych i myśli waszych w Chrystusie Jezusie" (Filipian Nie martwcie się o nic; módlcie się o wszystko. Wszystko? Tak, Bóg chce abyśmy z nim rozmawiali o wszystkim. Jak często powinniśmy się modlić? Biblijna odpowiedź brzmi "bez przystanku" (1 Tesaloniczan Powinniśmy utrzymywać rozmowę z Bogiem przez cały dzień. Możemy modlić się w każdej sprawie i we wszelkich okolicznościach. Modlitwa rozwija naszą relację z Bogiem i ukazuje nasze zaufanie Jemu i całkowitą zależność od Niego. Modlitwa jest chrześcijańskim sposobem komunikowania się z Bogiem. Modlimy się, by wywyższać Boga i dziękować mu i mówić Mu jak bardzo Go kochamy. Modlimy się, aby cieszyć się Jego obecnością i mówić Mu co się dzieje w naszym życiu. Modlimy się, aby składać prośby i szukać Jego wskazówek i prosić o mądrość. Bóg uwielbia tą wymianę ze swoimi dziećmi, tak jak my uwielbiamy wymianę jaką mamy z naszymi dziećmi. Relacja z Bogiem jest sercem modlitwy. Zbyt często tracimy z oczu to jak prosta tak naprawdę jest modlitwa. Kiedy zanosimy prośby do Boga, dajemy Bogu znać gdzie jesteśmy i co chcielibyśmy zobaczyć. W naszych modlitwach, musimy przyznać, że Bóg jest większy niż my i ostatecznie wie co jest najlepsze w każdej określonej sytuacji (Rzymian Bóg jest dobry i prosi nas, abyśmy Mu ufali. W modlitwie, mówimy ostatecznie, "nie moja wola, lecz twoja niech się stanie." Kluczem do wysłuchanej modlitwy jest modlenie się zgodnie z wolą Boga i zgodnie z Jego Słowem. Modlitwa nie jest szukaniem własnej woli, ale dążeniem do pełniejszego dostosowania się do woli Bożej (1 Jana Jakuba Biblia zawiera wiele przykładów modlitwy i mnóstwo wezwań do modlitwy (zobacz Ew. Łukasza Rzymian oraz Efezjan Boży dom ma być domem modlitwy (Ew. Marka a lud Boży ma być ludem modlitwy: "Ale wy, umiłowani, budujcie siebie samych w oparciu o najświętszą wiarę waszą, módlcie się w Duchu Świętym" (Judy English Powrót na polską stronę główną Co to jest modlitwa?
DARY DUCHA ŚWIĘTEGO. w nauczaniu papieża Franciszka. (cykl katechez wygłoszonych w ramach Audiencji Generalnych w 2014 roku) Duch Święty stanowi to, co ożywia, siłę życiową Kościoła i każdego chrześcijanina z osobna: jest miłością Boga, który z naszego serca czyni swoje mieszkanie i wchodzi w komunię z nami. Jest On zawsze z
Owocem dojrzałej wiary jest pragnienie życia dla Boga. Jednak napotyka ono na podstawową trudność w życiu wierzącego, na jego słabość. W medytowanym dziś fragmencie słabość ta ma konkretny wymiar: nieumiejętność modlenia się tak, jak trzeba. A jak trzeba się modlić? Książek na ten temat wystarczyłoby, żeby zapełnić niejedną bibliotekę. Rzeczą niemożliwą jest więc szersze odniesienie się do tego, jak należy się modlić. Jednak szukając najważniejszych ewangelicznych obrazów modlitwy musimy się zatrzymać na Modlitwie Pańskiej, Janowej katechezie o modlitwie w Duchu i Prawdzie oraz przyjrzeć się najbardziej intymnej modlitwie Jezusa, która ma miejsce w Ogrójcu. W ten sposób możemy rozważać istotę tego, jak należy się modlić. Ale przywołując wyżej wymienione teksty dostrzegam następujące trudności. „Ojcze Nasz” recytujemy bardzo często i niestety zbyt często robimy to bezmyślnie. Modlitwa „w Duchu i Prawdzie” kojarzy nam się ze specyficznym dla charyzmatyków sposobem modlenia się we wspólnocie, gdzie dostrzegamy formę, a nie treść i dlatego ten wymiar modlitwy nie może się przebić do naszej praktyki modlitwy. Z kolei modlitwa Jezusa w Ogrójcu jest modlitwą akceptacji krzyża, odrzucenia, samotności, cierpienia, a my przecież modlimy się, aby uniknąć takich sytuacji. Tak więc Paweł ma najsłuszniejszą rację, pisząc, że nie modlimy się, tak jak trzeba. Ale nie pozostawia nas w tej smutnej konstatacji. Duch Święty przychodzi z pomocą naszej słabości, „wtrąca” się w naszą relację z Ojcem, aby dopełnić to, czego nam brak. On nie musi mówić Ojcu, jacy słabi jesteśmy. Ojciec doskonale to wie. Duch Święty musi nas zapewniać, że Ojciec przyjmuje nasze pragnienie bycia z Nim w jedności, pomimo naszych niedostatków, których jesteśmy coraz bardziej świadomi wraz ze wzrostem naszej wiary. Doświadczenie własnej wartości, jako „nic plus grzech” nie jest zarezerwowane dla mistyków. Zbliżając się do świętości Boga coraz lepiej dostrzegamy, jak bardzo nie-święci jesteśmy. Nie tylko w sferze uczynków, ale przede wszystkim postaw, pragnień, oczekiwań czy marzeń. To w tych dziedzinach potrzeba nam stałej narracji Ducha Świętego, że Bóg się nami nie gorszy. Nie chodzi o to, aby być pobłażliwym dla swej nie-świętości. Grzesznik, który dostrzega swój grzech i pragnie przemiany swego życia, nawrócenia ku Bogu, stoi na dobrej drodze. Dużo gorsza jest sytuacja tych, którzy w obliczu własnej słabości obrali drogę poszukiwania ludzkiej doskonałości przed Bogiem. Faryzeizm, perfekcyjne, acz tylko zewnętrzne przestrzeganie przykazań, w różnej formie nieustannie powraca do Kościoła. To zaślepienie było już udziałem chrześcijan w Laodycei, o których Jan pisze w Apokalipsie: „mówisz: "Jestem bogaty", i "wzbogaciłem się", i "niczego mi nie potrzeba", a nie wiesz, że to ty jesteś nieszczęsny i godzien litości, i biedny, i ślepy, i nagi”. Dlatego nie ma prawdziwej modlitwy bez udziału Ducha Świętego, podobnie jak modlitwa w Duchu Świętym nie jest zarezerwowana dla charyzmatycznie formowanych chrześcijan. Nie istnieje modlitwa bez Ducha Świętego, bowiem nikt przy zdrowych zmysłach nie może powiedzieć, że sam z siebie zasługuje na to, o co prosi w modlitwie lub też, że osiągnął (własnym wysiłkiem, pobożnością) doskonałość, dającą mu przystęp do Boga. Dlatego Duch Święty nieustannie przychodzi z pomocą naszej słabości. Bo słabi nie dowierzamy, że Bóg interesuje się naszym życiem, nie potrafimy pragnąć we wszystkim woli Boga. Potrzebujemy obecności Tego, który zapewnia nas, że modlitwa jest najlepiej wykorzystanym czasem naszej codzienności, nawet wówczas, a może zwłaszcza wtedy, kiedy nie przynosi nam samozadowolenia, kiedy jest trudem i walką, aby nasze marzenia, pragnienia, codzienne trudności nie zdominowały czasu spotykania Boga. Duch Święty broni nas przed poszukiwaniem „doskonałej” modlitwy i prowadzi ku modlitwie głębi, modlitwie serca, ufności, zawierzenia, w której już nie gorszę się swoją słabością, ale z ufnością czynię ją przedmiotem i narzędziem mojej modlitwy. Tylko On może sprawić, że zacznę się modlić także moimi słabościami, aby Bóg był „wszystkim we wszystkich”. ks. Maciej Warowny
Jak modlić się do Ducha Świętego? Odbierz oh Espíritu Santo !, doskonałej i absolutnej konsekracji całej mojej istoty, jaką czynię wam tego dnia, abyście raczyli być odtąd, w każdym momencie mojego życia, w każdym moim działaniu, mój kierowniku, moje światło mój przewodniku, moja siła i cała miłość mojego serca.
PRZEBIEG MODLITWY WSTAWIENNICZEJ O UWOLNIENIE I UZDROWIENIE Proponując poniższy przebieg modlitwy wstawienniczej, zakładam podstawową wiedzę o znaczeniu, warunkach i skuteczności modlitwy w życiu chrześcijańskim według Bożego Objawienia i nauki Kościoła. Autor - śp. ks. dr Marian Piątkowski - były kordynator posługi polskich egzorcystów i wykładowca na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. UWAGI WPROWADZAJĄCE 1. Należy odróżnić modlitwę o uwolnienie i uzdrowienie od uroczystego egzorcyzmu Egzorcyzm uroczysty nad osobą, u której stwierdzono opętanie diabelskie (szatan wówczas zamieszkuje w ciele człowieka) jest obrzędem liturgicznym sprawowanym według Rytuału Rzymskiego z r. 1998 (tłumaczenie polskie wydane w r. 2000) przez kapłana egzorcystę posiadającego specjalne stałe lub doraźne upoważnienie ordynariusza. Prawdziwe opętanie zdarza się rzadko i wymaga starannego rozeznania wykluczającego zwykłą chorobę, także przy pomocy lekarza. Potrzeba modlitwy o uwolnienie zachodzi często. Jej celem jest usunięcie szkodliwego działania złych duchów wywierających od zewnątrz zły wpływ na ciało i psychikę człowieka. Objawami demonicznymi są różne zniewolenia, nerwice, udręki psychiczne, nie mające żadnego realnego uzasadnienia lęki, agresje, rozpacze, myśli natrętne itp., a także różne dolegliwości fizyczne. Trzeba nauczyć się odróżniać je od zwykłych chorób somatycznych i psychicznych, do czego nieraz będzie potrzebna pomoc lekarza. Modlitwę o uwolnienie i uzdrowienie może przeprowadzać każdy kapłan, a nawet dobrze przygotowana osoba świecka z ewentualną pomocą modlitwie o uwolnienie należy zawsze modlić się o napełnienie Duchem Świętym oraz o uzdrowienie duchowe i w razie potrzeby fizyczne. Jeżeli dolegliwość ma pochodzenie czysto naturalne (bez udziału złych duchów), modlimy się o uzdrowienie albo osobiście, albo odsyłając do grupy modlitwy wstawienniczej, np. z Odnowy w Duchu Świętym i ewentualnie do lekarza. 2. Każdy egzorcysta lub inny kapłan pełniący posługę modlitwy o uwolnienie i uzdrowienie znajduje z czasem własny sposób jej prowadzenia. Podany tu schemat opiera się na doświadczeniach własnych i cudzych. Różne proponowane schematy i teksty modlitw można znaleźć w literaturze. 3. Nie zawsze potrzebne jest przechodzenie przez wszystkie podane niżej etapy. Należy rozeznać, co jest rzeczywiście potrzebne. 4. Na pierwsze spotkanie dobrze jest przeznaczyć godzinę czasu, na dalsze wystarczy mniej, według rozeznania, np. pół godziny. Najdogodniej jest umawiać się na określony dzień i godzinę. Niekiedy wystarczy po wstępnym rozeznaniu odesłać do grupy modlitewnej służącej modlitwą wstawienniczą, by mieć czas na trudniejsze przypadki. Jeśli potrzeba, zalecamy udanie się do lekarza. 5. Miejsce spotkania powinno być spokojne i zapewniające dyskrecję, z krucyfiksem i wizerunkiem Maryi. 6. Pożyteczne pomoce: Pismo św., woda święcona egzorcyzmowana, poświęcony olej, modlitewnik, rytuał, zestaw różnych modlitw o uwolnienie i uzdrowienie. 7. W modlitwie może uczestniczyć, jeśli to nie byłoby krępujące dla osoby omadlanej, kilkuosobowy zespół pomocniczy, zwłaszcza osoby obdarzone charyzmatami rozeznania, prorokowania, skutecznej modlitwy. Modlitwę prowadzi kapłan, inni modlą się po cichu, a głośno tylko za jego zgodą. Niekiedy ze względu na dyskrecję modli się sam ksiądz. 8. Jeśli to tylko możliwe, modlimy się w stroju duchownym. I. WSTĘP 1. Przed przyjęciem „petenta” chwila modlitwy o pomoc Bożą (np. wezwanie Ducha Świętego o prowadzenie modlitwy, o obecność i wstawiennictwo Maryi, Aniołów czy Świętych). Jeżeli modli się zespół, dobrze jest poprosić nadto o oddalenie myśli i uczuć niechętnych i o dar jedności. 2. Życzliwe przywitanie, by pierwszy kontakt był miły i odprężający. Jeśli wypada, można taktownie zaproponować: „Pozwól, że podczas modlitwy będziemy do ciebie mówić po imieniu”. To stwarza atmosferę rodzinnej bliskości. 3. Krótka modlitwa wstępna razem z proszącym, np. Pod Twoją obronę, wezwanie Matko Dobrej Rady..., Królowo Aniołów... 4. Zaproszenie do zajęcia miejsca. 5. Rozmowa - wywiad, zwykle kierowana, by pominąć rzeczy nieistotne. Staramy się rozeznać, czy chodzi o problem zdrowotny, religijny czy moralny, naturalny czy pozaprzyrodzony. a) Jest pożyteczne notować najważniejsze sprawy, dla każdej osoby na oddzielnej karcie, zapisując także nazwisko, imię, wiek, adres, telefon, zawód, stan (czy małżeństwo sakramentalne). Zapewnić o całkowitej dyskrecji, notatki będą pożyteczne przy dalszych spotkaniach; adres i telefon ułatwią ewentualną zmianę terminu kolejnego spotkania. b) Jeżeli przychodzi kilka osób, np. matka z córką, małżonkowie , pytamy, kto ma problem. Najpierw rozmawiamy osobno z osobą towarzyszącą. Jeśli przyszła nie osoba potrzebująca modlitwy, ale ktoś z jej bliskich, modlimy się nad osobą przybyłą zastępczo, jak gdyby tamta była obecna i zachęcamy, by ją przyprowadzono, jeśli to możliwe, w innym terminie. c) Pytamy, o co mamy Pana Boga prosić. To pozwala zrozumieć, czego proszący oczekuje jako owocu modlitwy. Nadto doświadczenie wskazuje, że modlitwa o konkretną łaskę bywa skuteczniejsza niż ogólna. d) Pytanie o aktualne objawy niepokojące (podobnie jak lekarz pyta, co dolega, a dopiero potem szuka przyczyny). e) Pytanie o ewentualną diagnozę lekarską i przebieg leczenia. Często przychodzą osoby leczące się u neurologa czy psychiatry. f) Pytanie, czy początek objawów kojarzy się z jakimś znaczącym wydarzeniem, przeżyciem; niekiedy potrzebne jest sięgnięcie do okresu prenatalnego (stosunek matki do ciąży: niechęć, myśl o aborcji). g) Pytanie o kontakty z okultyzmem , kiedy i jakie (wywoływanie duchów, telepatia, podróże astralne, wiara w moc amuletów, talizmanów, fascynacja złem, wróżenie, kontakty z magami, jasnowidzami), sektami, New Age, satanizmem, korzystanie z medycyny niekonwencjonalnej (reiki, energoterapia, akupunktura, radiestezja itp.), o praktyki wschodnich metod medytacyjnych .Wszystko to może powodować naturalne szkody w psychice, albo demoniczne następstwa cielesne, psychiczne lub duchowe (stany depresji, lęków agresji, natręctwa myślowe – bluźnierstwa, myśli obsesyjne innego rodzaju, pokusy samobójcze itp.). h) Pytanie o przekleństwa (złorzeczenia, a nie zwykłe wulgaryzmy) zwłaszcza ze strony rodziców i krewnych, o rzucony „zły urok”, lub inne wydarzenia z życia, mogące mieć związek z obecnymi dolegliwościami, np. u kobiet o aborcję. i) Pytanie o uzależnienie alkoholowe, narkotyczne, hazardowe, erotyczne. 6. Po tym wszystkim próba diagnozy: choroba (nerwica, psychoza czy inna), czy działanie demoniczne. Niekiedy zachodzi jedno i drugie, objawy działania złych duchów bywają podobne do chorobowych (np. myśli bluźniercze mogą wynikać z nerwicy natręctw i działania diabła). 7. Zależnie od diagnozy: skierowanie do lekarza, egzorcyzm, modlitwa o uwolnienie i uzdrowienie. Zdecydowanie odradzamy korzystanie z medycyny niekonwencjonalnej. Jeżeli proszący nie chce z niej zrezygnować, modlitwa będzie z reguły nieskuteczna. Nigdy jednak nie odsyłamy nikogo bez pociechy, modlitwy o pomoc Bożą i błogosławieństwo. Przy modlitwie o uzdrowienie i uwolnienie pouczamy, że nie my uzdrawiamy i uwalniamy od złego, ale Pan Jezus i że to nie musi nastąpić natychmiast. Niekiedy potrzebna będzie wielokrotna modlitwa. 8. Pożyteczne jest zapytanie o historię życia religijnego, czy były w tej dziedzinie kryzysy, czym były spowodowane. Można w sposób oględny zapytać o przebieg życia moralnego (jeśli petent zechce się wypowiedzieć bez wymuszania), ponieważ trudności mogą mieć przyczynę w grzechach. Jeżeli z wywiadu wynika, że proszący o pomoc potrzebuje nawrócenia, zachęcamy do sakramentu spowiedzi św. Kapłan, jeśli jest obecny, może zaproponować przed modlitwą posługę spowiedzi, czuwając jednak, by w dalszym przebiegu modlitwy zachować tajemnicę. Dobrze jest zapytać podczas spowiedzi o ważność poprzednich spowiedzi, rozeznać ewentualną potrzebę spowiedzi generalnej. Troska o integralność wyznania może wymagać zapytania o grzechy pomijane nieraz przez penitentów, zwłaszcza z I i VI przykazania Dekalogu (zaniedbanie podstawowych praktyk religijnych, udział w praktykach okultystycznych, wiara w horoskopy, w reinkarnacje itp.), z V przykazania (aborcja, uzależnienia alkoholowe, narkotyczne i inne) i z VII przykazania (np. krzywdy wyrządzone przy podziale spadku). II. PRZEBIEG MODLITWY 1. Osobę proszącą o pomoc sadzamy naprzeciw krzyża i wizerunku Maryi. Jest najdogodniej, gdy ksiądz stoi podczas modlitwy nieco za nią z boku. Jeśli modli się zespół, wówczas otacza ją półkręgiem. 2. Pokropienie wodą święconą osób i miejsca z odpowiednią krótką modlitwą. Wytłumaczyć, że nie jest to zabieg magiczny. 3. Nałożenie stuły i zapalenie świecy. 4. Zachęta, by osoba omadlana włączyła się sercem do modlitwy. 5. Akt wiary w obecność Chrystusa, nawiązujący np. do Mt 18,20 (Gdzie dwaj albo trzej...). Podkreślić, rzeczywistą obecność Chrystusa miłującego, którego znamy z Ewangelii i który za życia na ziemi nikomu nie odmówił uzdrowienia. 6. Prośba o wstawiennictwo Maryi, św. Michała, innych Aniołów i Świętych, np. św. Ojca Pio. 7. W razie potrzeby (zwłaszcza jeśli ktoś praktykował okultyzm lub miał kontakt z innymi religiami, wykonywał niechrześcijańskie akty kultu, brał udział w niechrześcijańskich inicjacjach) należy dokonać aktu wyrzeczenia się zła i odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych, wyrzec się wszelkich talizmanów, amuletów, innych przedmiotów pogańskich posiadanych czy noszonych „na szczęście”, a także zachęcić do pełnego przebaczenia krzywdzicielom, co stanowi jeden z warunków skuteczności modlitwy. 8. Akty dziękczynienia i wielbienia za otrzymane dobrodziejstwa (np. za dar życia, chrzest, inne sakramenty, za plan Boży, za miejsce w niebie przygotowane od wieków, za wszystkie dary otrzymane od Pana Boga za pośrednictwem ludzi). Można zapytać, za co szczególnie osoba omadlana chciałaby Bogu dziękować. Dziękujemy i wielbimy Boga także za chwile trudne, za krzyże i udręki (Bóg wiedział o nich od wieków, a jednak wybrał ten świat z wszystkimi wydarzeniami i tym, którzy Go miłują, wszystko obróci się na dobre). Improwizowane uwielbienia i dziękczynienia można zakończyć wspólnym „Chwała na wysokości Bogu” lub inną modlitwą. Pożyteczna i skuteczna bywa tu modlitwa w językach. Nie należy pomijać dziękczynienia, ono otwiera na łaskę. 9 Jeżeli stwierdziliśmy lub poważnie podejrzewamy działanie złego ducha, podejmujemy modlitwę o uwolnienie czyli prywatny egzorcyzm w formie deprekatywnej (modlitewnej). Kapłan może wypowiedzieć go w formie imperatywnej, np. „Wszelkie duchy złe, które szkodzicie temu Bożemu dziecku, w Imię Jezusa Chrystusa wiążę waszą złą moc i rozkazuję: idźcie precz i nie wracajcie. Idźcie przed krzyż Jezusa i niech On wam powie, dokąd macie pójść!” Jeśli nie jesteśmy pewni działania demonicznego, możemy użyć formuły warunkowej: „Jeśli to wy, duchy piekielne i złe, szkodzicie temu Bożemu dziecku, to w Imię Jezusa... (c. d. jak wyżej)”.Można posłużyć się także innymi modlitwami i formułami, fragmentami egzorcyzmów łacińskich z świeckie zachęcamy do używania formuł modlitewnych. Można korzystać z różnych tekstów drukowanych w książkach i broszurach katolickich, np. do Matki Bożej, Królowej Aniołów, do św. Michała modlitwy obserwujemy reakcje. Jeżeli spostrzegamy podejrzane grymasy, ruchy ciała, niegodne wypowiedzi, przedłużamy modlitwy egzorcystyczne. Powtarzamy słowa, które wywołują silniejszą w trakcie modlitwy przekonujemy się, że mamy do czynienia z opętaniem, przerywamy modlitwę o uwolnienie, aby przygotować i podjąć uroczysty egzorcyzm, który może być sprawowany jedynie przez kapłana upoważnionego przez biskupa miejsca. Nie należy korzystać z usług różnych świeckich uzdrawiaczy stosujących środki magiczne (jak „odczynianie”, zaklęcia itp.) i pseudoegzorcystów, reklamujących często swoje niebezpieczne usługi. Aby skutecznie wyrzucać złe duchy, trzeba być świętym, a przynajmniej w stanie łaski uświęcającej i mieć upoważnienie Kościoła. 10. Gdy zachodzi poważne podejrzenie, że cierpienie spowodowane jest przez nieżyczliwych ludzi (np. przez przekleństwa, uroki itp.), trzeba podjąć staranie o przerwanie złego wpływu. Można to uczynić improwizowaną modlitwą, np. „W Imię Jezusa Chrystusa (albo: W Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego) i Jego mocą niech będzie związany, przełamany i zniweczony wszelki zły wpływ przekleństw, złorzeczeń, czarów, obciążeń pokoleniowych i innych szkodliwych działań ludzi i złych duchów, jakie spotkały NN (podać imię). Niech nic odtąd nie szkodzi temu Bożemu dziecku!” Kapłan może użyć sformułowania nakazującego: „W Imię Jezusa Chrystusa wiążę , przełamuję i niweczę... ( jak wyżej)” 11. Prośba o napełnienie Duchem Świętym, improwizowana lub np. słowami sekwencji. 12. Prośba o uzdrowienie całej osoby (ducha, psychiki, ciała). Zachęta do ufności. Można położyć rękę na głowie lub ramieniu i modlić się np. „Uzdrów, Panie, myśli NN, by zawsze były pełne Twojej prawdy, dobre i pamięć i wyobraźnię, by wspomnienia i wyobrażenia nie wprowadzały zamętu w obecne całą sferę emocjonalną, wszystkie zranienia uczuć. Obdarz swoim głębokim pokojem, jakiego świat dać nie ciało (jeśli wiemy, dobrze jest wymienić chorobę), by mogło Tobie dobrze służyć w Kościele”. 13. Można dokonać namaszczenia poświęconym olejem z prośbą o uzdrowienie oraz dar radości i pokoju. (Modlitwa poświęcenia w Rytuale Rzymskim z r. 1927, s. 395n.). 14. Modlitwa wielbiąca i dziękczynna za pomoc Bożą, za wysłuchanie próśb. Jeśli modlitwie towarzyszy zespół, można zaintonować śpiew. 15. Jeżeli jest obecna osoba z darem prorokowania i otrzyma słowo Boże przez natchnienie lub Pismo św., można pozwolić je przekazać po dokonaniu rozeznania. Nigdy w takiej sytuacji nie należy przekazywać słów groźnych, zawsze tylko pocieszające, umacniające i budzące ufność. 15. W przypadku modlitwy egzorcyzmu i o uwolnienie prosimy o obronę egzorcysty, uczestników modlitwy ich bliskich i ich majętności przed zemstą złych duchów, np. przez wezwania do Maryi, św. Michała Archanioła, do Aniołów Stróżów. III. ZAKOŃCZENIE 1. Chwila rozmowy z zapytaniem o samopoczucie, o przeżycia podczas modlitwy. Niekiedy przeżycia są bardzo silne. Jeżeli nie było żadnych znaczących, to nie znaczy, że modlitwa była nieskuteczna. Owoce przyjdą w swoim czasie, bo Chrystus kocha i chce pomóc. Niekiedy istnieje jakaś przeszkoda, którą trzeba będzie w przyszłości odkryć i usunąć. 2. Zachęta do gorliwego wykonywania praktyk religijnych (codzienna modlitwa, regularne uczestnictwo we Mszy św., częsta Komunia św., miesięczna spowiedź św.), do udziału przez jakiś czas w nabożeństwach o uzdrowienie, jeśli się je urządza, do włączenia się do grupy modlitewnej. Nie należy nikogo nie zostawiać bez dalszej opieki duchowej, bo będzie jej potrzebował. 3. Serdeczne pożegnanie, prośba o wiadomość po jakimś czasie, ewentualne umówienie się na kolejne spotkanie. 4. Z okazji takiej modlitwy nie powinno się przyjmować pieniędzy. Jeśli ktoś koniecznie chce dać Panu Bogu taki znak wdzięczności, niech sam przekaże ofiarę na jakiś dobry cel, np. na Radio Maryja czy na posiłki w szkole dla biednych dzieci. Ks. dr M. Piątkowski, Poznań 2004
Można porównać te rodzaje modlitwy do pokoi, które znajdują się w naszym sercu. Ich wielkość jest zależna od tego jak często się modlimy w dany sposób. Dzisiaj szczególnie skupimy się najtrudniejszej chyba formie modlitwy jaką jest uwielbienie.-Dlaczego ono jest takie ważne? Ponieważ jest sensem i celem życia człowieka.
Dla chrześcijan modlitwa jest rozmową z Bogiem. Katolicy w czasie modlitwy zwracają się do Boga z prośbami, dziękują za coś lub wielbią Boga. Wierni mogą zwraca się w czasie modlitwy do świętych o wstawiennictwo u Boga w swoich sprawach. W modlitwach można zwracać się również w sprawie osób zmarłych. Istnieje też wiele różnych modlitwy do Ducha Świętego. Odmawiane są w różnych intencjach, a łączy je osoba Ducha Świętego. To jak się modlić jest przekazywane w Biblii przez proroków oraz samego Jezusa Chrystusa. Miał on za życia wiele razy zwracać się do Boga oraz przekazywać swoim uczniom modlitwy. Modlitwa do Ducha Świętego Duch Święty to trzecia Osoba Trójcy Świętej, która nie została zrodzona ani stworzona. Jest on równy Ojcowi i Synowi. Różne Kościoły wyjaśniają pochodzenie Ducha Świętego. W tradycji zachodniej Duch Święty pochodzi od Ojca i Syna, a w tradycji wschodniej od Ojca przez Syna. Ta różnica wywoływała wiele dyskusji wśród duchownych. Duch Święty pojawia się w Starym i Nowym Testamencie. Wymieniane są dary Ducha Świętego jak mądrości, rozumu, rady, męstwa, umiejętności, pobożności oraz bojaźni Bożej. Są one zdolne zniszczyć zło i urzeczywistnić dobro. Co ciekawe, większość modlitw do Ducha Świętego rozpoczyna się wezwaniem właśnie Ducha Świętego do przyjścia czy obdarowania jakimś darem. Modlitwa do Ducha Świętego Często Duch Święty przedstawiany jest jako biała gołębica. W tradycji chrześcijańskiej pierwsze objawienie Ducha Świętego miało miejsce w czasie chrztu Jezusa. Duch Święty objawił się nad głowami apostołów w formie języków ognia oraz szumu z nieba. W Kościele katolickim dzień zesłania Ducha Świętego jest jednym ze świąt. Dzień ten funkcjonuje też pod popularniejszą nazwą Zielone Świątki. W Kościele katolickim obchodzony jest on 49 dni po Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego. Jedną z modlitw do Ducha Świętego jest modlitwa świętego Augustyna. „Oddychaj we mnie, Duchu Święty, abym święcie myślał. Przymuszaj mnie, abym święcie postępował. Pobudzaj mnie, abym miłował tylko to, co święte. Umacniaj mnie, abym strzegł tego, co dobre. Strzeż mnie, Duchu Święty, abym Cię nigdy nie utracił” – brzmi cała modlitwa do Ducha Świętego. Modlitwa przed spowiedzią W Kościele katolickim, żeby spowiedź była dobra, należy spełnić kilka z warunków. Dlatego osoby spowiadające się powinny dobrze się przygotować do niej. Pomóc w tym może modlitwa przed spowiedzią. Wierni proszą o poznanie wszystkich grzechów, jakie popełnili. Proszą w niej również, żeby Duch Święty odnowił ich w miłości i obdarzył nowym życiem. To wszystko ma pomóc w dobrej spowiedzi. Jednym z warunków dobrej spowiedzi jest szczera spowiedź, a ta będzie taką, jeśli wyznamy swoje grzechy. Pomocny może okazać się rachunek sumienia, który jest elementem dobrej spowiedzi. Kolejne warunki to żal za grzechy oraz mocne postanowienie poprawy. Ostatnim warunkiem dobrej spowiedzi jest zadośćuczynienie Panu Bogu i Bliźniemu. Modlitwa przed nauką Duch Święty może pomóc w wielu sprawach. Jedną z nich jest nauka. W krótkiej modlitwie przed nauką wierni proszą Ducha Świętego o oświecenie serca i umysłu. Duch Święty ma też dodać ochoty i zdolności w nauce. Modlitwa przed egzaminem Istnieją też modlitwy do Ducha Świętego odmawiane przed egzaminami. Wierni zwracają się w nich nie tylko do Ducha Świętego, ale też do świętych oraz Boga. Wszystko zależy od konkretnej modlitwy przed egzaminem. Zazwyczaj wierni w modlitwach przed egzaminem proszą o jasność umysłu oraz uczciwość serca. Modlący się przed egzaminem zwracają się o pomoc, żeby opanować stres związany z egzaminem oraz pokonać wszystkie trudności w studiach.

Zapraszamy na nabożeństwa o godz. 18.00: w poniedziałki do Ducha Świętego, w środy do św. Józefa, w piątki do Najświętszego Serca Pana Jezusa i w soboty do Niepokalanego Serca Matki Bożej. Podczas nabożeństw modlimy się za zmarłych poleconych w tegorocznych (…) Czytaj dalej →

Modlitwa jest łatwiejsza niż ci się wydaje. Bóg istnieje, wysłuchuje twoich modlitw i odpowiada na nie. Cztery elementy modlitwy Bóg jest twoim kochającym Ojcem w Niebie i pragnie, żebyś był z Nim w kontakcie. Możesz się do Niego zwrócić w modlitwie. Jako Jego dziecko możesz prosić Ojca Niebieskiego o pomoc i przewodnictwo w życiu. Możesz modlić się na głos lub w myślach. Możesz rozmawiać z Bogiem jak z każdą inną osobą. Twoje słowa nie muszą być wymowne ani wyuczone na pamięć. Ważniejsze jest, aby otworzyć swoje serce i nie powstrzymywać się. Wierz, że On istnieje i słucha, bo to prawda. Wierz, że ci pomoże, bo to zrobi. Modlitwa jest jednym z najcenniejszych darów, jakie otrzymałeś od kochającego Ojca Niebieskiego. 1. Rozpocznij modlitwę Zanim zaczniesz, znajdź spokojne miejsce, w którym dobrze się czujesz. Dobrym sposobem na rozpoczęcie jest zwrócenie się do Boga po imieniu. Możesz zacząć od słów „Drogi Boże”, „Drogi Ojcze Niebieski”, „Ojcze nasz, który jesteś w niebie” lub po prostu „Boże”. 2. Rozmawiaj z Bogiem Mów z głębi serca i dziel się swoimi nadziejami i pragnieniami, a także zmartwieniami i problemami. Możesz poprosić Go o pomoc, wskazówki, przebaczenie lub uzdrowienie. Przedstaw Mu, cokolwiek leży ci na sumieniu, zdając sobie sprawę z tego, że Jego mądrość i wyczucie czasu są doskonalsze niż twoje. Możesz zapytać Go, co chce, żebyś zrobił. Dziel się z Bogiem swoimi uczuciami o innych ludziach. Możesz modlić się za te osoby i prosić o spełnienie ich potrzeb lub pytać, w jaki sposób możesz je kochać i im pomagać. Wyrażaj Bogu wdzięczność za wszystkie błogosławieństwa, jakie otrzymujesz w życiu. Wyzwania również mogą być błogosławieństwem. Dzięki nim odczuwamy pokorę, która sprawia, że nasze serca i umysły są bardziej otwarte na Boże odpowiedzi. 3. Zakończ modlitwę Kiedy już powiesz wszystko, co chciałeś powiedzieć, zakończ modlitwę słowami: „W imię Jezusa Chrystusa, amen”. Czynimy to, ponieważ Jezus nakazał nam modlić się w Jego imię i wszystko, co robimy, powinno być czynione w Jego imię. 4. Działaj zgodnie ze swoimi prawymi pragnieniami Istnieje mądre powiedzenie: „Módl się, jakby wszystko zależało od Pana, a potem działaj tak, jakby wszystko zależało od ciebie”. Gdy działamy, często otrzymujemy wskazówki i pomoc od Boga. Kiedy powinniśmy się modlić Nie ma takiej rzeczy jak zbyt częsta modlitwa. Bóg pragnie, żebyś zwracał się do Niego, kiedy jesteś szczęśliwy, smutny lub po prostu potrzebujesz kogoś, z kim możesz porozmawiać. Możesz się modlić, kiedy tylko masz na to ochotę lub tego potrzebujesz. W zasadzie, jeśli nie masz ochoty się modlić lub uważasz, że Bóg nie chce, żebyś z Nim rozmawiał, to może to być najlepszy moment na modlitwę. Módl się na osobności lub w towarzystwie Powinieneś regularnie rozmawiać z Bogiem na osobności. Ale módl się również z innymi — na nabożeństwach, przed posiłkami i w czasie modlitw rodzinnych. Jedna osoba zazwyczaj ofiarowuje modlitwę w imieniu grupy, podczas gdy pozostałe słuchają z szacunkiem, myślą o wypowiadanych słowach i okazują poparcie, mówiąc na zakończenie „Amen”. Módl się w ciągu dnia W Księdze Psalmów 55:18 król Dawid mówi, że modli się „wieczorem, rano i w południe”. Typowe chwile na osobistą modlitwę to poranek, kiedy zaczynasz dzień, przed każdym posiłkiem i przed pójściem spać wieczorem. Ale nie ma niewłaściwego czasu na modlitwę. Bóg zawsze nasłuchuje, więc możemy modlić się „bez przestanku” (I List do Tesaloniczan 5:17). Módl się w szczególnych sytuacjach Są chwile, które wymagają dodatkowej modlitwy — na przykład kiedy potrzebne jest uzdrowienie, ochrona lub nagła pomoc. Post (celowe powstrzymywanie się przez jakiś czas od jedzenia i picia) w połączeniu z modlitwą pokazuje Bogu twoją szczerość i zapewnia ci duchową siłę. Chętnie się pomodlimy razem z tobą Spotkaj się z misjonarzami Uzyskiwanie odpowiedzi na nasze modlitwy Bóg obiecuje, że kiedy zwrócimy się do Niego w modlitwie, da nam odpowiedzi i wskazówki. Bóg komunikuje się z nami przez Ducha Świętego w formie dobrych myśli i pomysłów lub spokojnych, niosących pocieszenie uczuć. Kiedy doświadczamy takich uczuć, oznacza to, że Bóg nas zachęca, pokazuje nam prawdę i daje nam wskazówki. Każdy odczuwa Ducha Świętego na swój własny sposób. W Biblii Duch jest często opisywany jako „cichy łagodny powiew” bądź głos (zob. I Ks. Królewska 19:11–12), który niemalże wydaje się szeptać w twoim umyśle. Często Bóg odpowiada na nasze modlitwy przez innych ludzi. Bóg może we właściwym czasie postawić na naszej drodze ludzi, którzy mogą dać nam odpowiedź lub być odpowiedzią, której szukamy. Możemy również uzyskać odpowiedzi na modlitwy, czytając nauki Jego proroków w Biblii i Księdze Mormona. Kiedy modlimy się i czytamy te księgi, Duch Święty może poddać nam pomysły i wskazówki odpowiednie do naszej sytuacji. Poświęcenie czasu na studiowanie Bożego słowa jest również sposobem na pokazanie Bogu, że naprawdę czekamy na Jego odpowiedź. Dowiedz się, co Księga Mormona mówi o modlitwie Zamów bezpłatny egzemplarz Często zadawane pytania Ludzie mają dużo pytań na temat „mormonów”, czyli — mówiąc z większym szacunkiem — na temat członków Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Kliknij tutaj, aby zobaczyć pełną listę. Przejrzyj więcej tematów kaWJklW.
  • 9eesfm2dwv.pages.dev/56
  • 9eesfm2dwv.pages.dev/214
  • 9eesfm2dwv.pages.dev/26
  • 9eesfm2dwv.pages.dev/224
  • 9eesfm2dwv.pages.dev/97
  • 9eesfm2dwv.pages.dev/157
  • 9eesfm2dwv.pages.dev/360
  • 9eesfm2dwv.pages.dev/129
  • 9eesfm2dwv.pages.dev/195
  • jak często modlimy się do ducha świętego